نگهداری سهره در قفس و پرنده خانه

اولین قدم برای راه اندازی سالن پرورش سهره ایجاد مکان و فضای مناسب است، لذا سهره‌ها را می‌توان در پرنده خانه‌ها بصورت گروهی و یا قفسی نگهداری نمود.

پرنده خانه‌ها را می‌توان به گونه‌ای طراحی کرد تا از نور طبیعی و یا مصنوعی و یا بصورت ترکیبی از آن برای روشنایی محیط استفاده شود.

بعضی از صاحب نظران معتقدند که سهره‌ها در پرنده خانه بهتر تکثیر یافته و جوجه دهی می‌کنند، چرا که فضای بیشتری در اختیار داشته و زندگی در طبیعت را برای آنها تداعی می‌نماید.

اما عده‌ای نیز عقیده دارند بعلت متناسب نبودن فضای پرورشی با طبیعت جفت یابی و جوجه آوری سهره‌ها در پرنده خانه با موفقیت انجام نمی‌شود و عنوان می‌نمایند که به منظور کنترل شرایط و امکان جفت‌گیری و تکثیر بهتر پرنده، پرورش آنها بصورت قفسی مناسب‌تر و موفق‌تر است.

ساخت پرنده خانه (قفس)

در پرورش و تکثیر سهره، قفس در واقع محل زندگی و زیستگاه اصلی پرنده است و سهره تمام مراحل زندگی خود را در داخل آن می‌گذراند.

لذا ساخت و طراحی قفس مناسب بسیار حائز اهمیت است. برای نگهداری از سهره‌ها از قفس‌های مختلفی استفاده می‌شود.

قفس‌های تکی، قفس‌های جفت خوان، قفس‌های جفت گیری از جمله قفس‌هایی هستند که در هر مرحله از پرورش سهره می‌توان از آنها استفاده کرد.

پرورش دهنده سهره باید با درک نیازها و اصول نگهداری صحیح این پرندگان بهترین و مناسب‌ترین شرایط محیطی را برای زندگی‌شان فراهم نماید.

برای احساس راحتی سهره‌ها در قفس می‌بایست شرایط محیط داخل قفس را حتی الامکان شبیه محل طبیعی زندگی آن‌ها آماده نمود.

لذا در زمان طراحی و ساخت قفس می‌بایست راحتی و آرامش پرنده در نظر گرفته شود.

در طراحی قفس می‌بایست سه نکته مهم مدنظر قرار بگیرد:
1-محل ساخت قفس؛
2-ابعاد مناسب برای ساخت قفس؛
3-استفاده از مصالح مناسب برای ساخت قفس.

ساخت قفس در محیط‌های شلوغ و پر سر و صدا موجب وارد آمدن استرس به پرنده می‌گردد.

قفس می‌بایست از نظر مصالح و لوازم به کار رفته و روش ساخت، ایمن و مناسب بوده و سلامت پرنده را در هنگام پرورش تأمین نماید.

در مواردی مشاهده می‌گردد که به علت عدم استفاده صحیح از مصالح و وسایل در هنگام ساخت قفس، سهره‌ها با خفگی، شکستگی پا و آسیب‌های مختلف مواجه می‌گردند.

طراحی قفس باید به گونه‌ای باشد که دسترسی پرندگان به هوای تازه و تمیز، آب سالم و گوارا و دان به راحتی صورت گیرد.

شاید برای نگهداری یک جفت یا ده جفت سهره در منزل که عمدتاً با هدف تفریح و سرگرمی انجام می‌شود، میزان فضا و تراکم و همچنین نوع جایگاه و نحوه ساخت آن چندان مهم نباشد.

اما وقتی قرار است تعداد زیادی سهره با هدف پرورش و تولید انبوه به شیوه صنعتی نگهداری شوند، آن وقت می‌بایست با دقت بیشتری به بررسی روش‌ها و اصول مناسب تأمین جایگاه سهره پرداخته شود.

زیرا اولاً در پرورش صنعتی که هدف تولید اقتصادی است، نحوه طراحی قفس، تراکم و تعداد سهره‌ها در واحد سطح از اهمیت زیادی برخوردار بوده و بر بازده تولید مثل گله موثر می‌باشد.

ثانیاً این که در پرورش خانگی سهره و در مقیاس کوچک، تغییر در طراحی جایگاه و قفس با صرف هزینه کم و در زمان کوتاه امکان پذیر است، اما در گله‌های بزرگ تجاری تغییر ساختار قفس‌ها و تجدیدنظر در رابطه با نحوه طراحی آنها معمولاً با صرف هزینه‌های زیاد همراه خواهد بود.

به علاوه جابجایی پرندگان در این شرایط استرس فراوانی به گله ایجاد خواهد کرد که نتیجه آن ممکن است کاهش تخم گذاری و کاهش راندمان تولید در گله باشد.

قفس‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که از سطح دیوار قسمت انتهای قفس که بیشترین فاصله را با درب ورودی دارد، حداکثر استفاده جهت نصب لانه‌ها به عمل آید.

این امر سبب می شود که لانه‌ها بدون لرزش بوده و پرنده‌ها در آن از احساس امنیت بیشتری برخوردار باشند.

ضمناً در این حالت، نصب لانه‌ها برای تهویه و نور سالن و قفس‌ها نیز مزاحمتی ایجاد نمی‌کند.

معمولاً یک قفس گروهی به شکل مکعب مستطیل با ابعاد ۳ متر طول، ۱/۵ متر عرض و ۲ متر ارتفاع برای پرورش سهره مناسب است.

ارتفاع مناسب برای قفس حدود ۲ متر از کف می‌باشد.

پیش بینی ارتفاع ۲ متر برای قفس‌ها باعث تسهیل ورود و خروج کارگر به قفس‌ها برای انجام امور روزمره شده و از طرفی این امر می‌تواند جدا سازی جوجه‌ها از والدین را آسان نماید.

معمولاً در صورتی که ارتفاع قفس بیش از ۲ متر باشد، دسترسی و جداسازی جوجه‌هایی که به قسمت فوقانی قفس بروند با مشکل انجام خواهد شد و این امر خود استرس زیادی به گله وارد می‌نماید.