بررسی نژادهای قناری نورویچی، کاکلی و فری پاریسی

در اینجا سه تا از بهترین نژادهای قناری یعنی قناری نورویچی، قناری کاکلی و قناری فری پاریسی بررسی می‌شود.

قناری نورویچی (Norwich)

این نژاد متعلق به ناحیه نرویچ در شرق انگلستان بوده و جثه‌ای نسبتاً درشت با طولی در حدود ۱۵ تا۱۶ سانتی متر دارد ناحیه شانه‌ها سینه و پشت این پرنده گرد است و نوک آن کوتاه مستحکم مخروطی و دم او باریک و کوتاه می‌باشد.

معمولاً این پرنده با زاویه ۴۵ درجه نسبت به چوب زیر پایش می‌نشیند. پرهای بدن بلند بوده و اکثراً اطراف مخرج را می‌گیرد بدین جهت باید در زمان جفت گیری کوتاه شود.

اصولاًٌ والدین خوبی نیستند و تخم‌های آن‌ها را زیر قناری دیگری(قناری رسمی ) می‌گذارند جهت جفت گیری قفس آن باید حدود 80 تا 90 سانتی متر طول داشته باشد تا نتیجه بهتری به دست آید.

قناری کاکلی (crest)

از سال 1750 در انگلستان وجود داشته و برروی سر او پرهایی به فرم چتری وجود دارد.

البته نرویچ کاکل‌دار نیز وجود دارد که فرقش با این نژاد در اندازه و طول بدن است به طوری که نژاد کاکلی طول بدنش بلندتر از 16 سانتی‌متر ولی نورویچ کوتاه‌تر از 16 سانتی‌متر است.

قناری فری پاریسی (Parisian frill)

این نژاد درشت‌ترین نوع قناری در حال حاضر می‌باشد که طولش به 19 الی 24 سانتی‌متر می‌رسد و در فرانسه به وجود آمده است.

ولی متأسفانه زمان چگونگی ظهور این نژاد به درستی مشخص نیست اما به نظر می‌رسد که از قرن 17 در پاریس وجود داشته است.

پرها به صورت جدای از بدن و به حالت سیخ شده می‌باشد و پاها با زاویه باز و تقریباً مستقیم قرار دارند به علت جفت گیری‌های مداوم خویشاوندی عوارض نابینایی در یک یا هر دو چشم و گاهی حالت آب مروارید و به ندرت فلجی‌های مادر زادی در بین آنها دیده می‌شود.

جهت پرورش جوجه‌ها به دو پرنده نر و ماده نیاز است و یا در غیر این صورت از قناری پرستار(حمال) استفاده می‌شود.

باید طول قفس آنها حداقل یک متر و ارتفاعش 60 سانتی‌متر باشد.