مرغ عشق
ویژگی‌‍‌های مرغ عشق ماده
آگوست
قدرت هضم غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و معمولاً هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فضله می‌گذارند.
مرغ عشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی جوجه‌ها در لانه فضله نمی‌کند و برای این کار از لانه خارج می‌شود.
البته تعداد ترک لانه باید کم باشد تا خطری متوجه جوجه‌ها نشود.
چون ماده مرغ عشق نمی‌تواند هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه برای فضله گذاری از لانه خارج شود قبل از اولین تخم گذاری فواصل بین تعداد دفعات فضله گذاری خود را افزایش می‌دهد و در هر دو تا سه ساعت مبادرت به انجام این کار می‌کند اما به میزان بیشتری فضله می‌گذارد به این ترتیب فضل گذاری در مدت طولانی عادت می‌کند.
در هنگام تخم گذاری در برخی موارد ماده پرهایش می‌ریزد و احتمالاً این کار برای ایجاد محیطی گرم برای تخم و جوجه‌ها می‌باشد.
بعد از تولد جوجه‌ها، ماده آنها را به وسیله خوراک نرم معده‌اش تغذیه می‌کند و بعد از چند روز بچه‌های بزرگتر از غذای نیمه حذف شده لوله مری و کوچکترها هنوز از طریق معده تغذیه می‌شود به منظور جداسازی تغذیه کودکان ابتدا بچه‌های بزرگتر از طریق لوله مری تغذیه می‌شوند و سپس جوجه‌های کوچکتر از طریق معده تغذیه می‌کنند.
بعد از به دنیا آمدن جوجه‌ها، ماده کمتر از قبل مبادرت به خروج از لانه می‌کند و تنها مواقع ضروری برای دفع فضله، تغذیه یا تمیز کردن خود خارج می‌شود.
ماده همیشه از طریق نر تغذیه می‌شود که این تغذیه شامل دانه‌های هضم شده آماده نیز می‌شود.
چون اگر قرار باشد ماده غذا را هضم کند وقتی بیشتری لازم است و شرایط محیط برای تأمین غذا نیز نامعلوم است است پس باید در وقت صرفه جویی کرد و نوزادان را هرچه زودتر پرورش داد.
دو تا سه هفته مرغ عشق ماده از نوزادان در زیر بال و پر خود مراقبت می‌کند تا این که پرهای آنها در می‌آید.
بعد از حدود چهار هفته مرغ عشق‌های جوان می‌توانند از لانه بیرون بیایند و پرواز کنند.
آنها قادر به داشتن زندگی مستقل هستند اما پدر تا یک یا دو هفته از آنها مراقبت کرده و گهگاه تغذیه شان می‌نماید.
در حین این مدت مرغ عشق ماده نیز اگر شرایطی برای تخم گذاری سری دوم مناسب باشد مقدمات را آماده می‌کند.
در سه ماه اول جوجه مرغ عشق‌ها هنوز پرهای اولیه را دارا هستند و تفاوت چندانی از نظر ظاهر با مرغ عشق‌های بالغ ندارد. تنها رنگشان مات‌تر از مرغ عشق‌های بالغ است.
رنگ پوست بینی روشن است و به سختی می‌توان آنها را تعیین جنسیت کرد.
مهمترین نشانه مرغ عشق‌های جوان رنگ چشمان آنهاست که فقط سیاهی آن معلوم است.
بعد از سه ماه پرهای مرغ عشق می‌ریزد و از این موقع به بعد مرغ عشق کاملاً مانند بقیه مرغ عشق‌های بالغ می‌شود و آماده تولید مثل می‌گردد.
بهتر است موقع عشق‌ها به صورت جفت نگهداری شوند.
مرغ عشق به محیط اطراف خود خو می‌گیرد و نباید جای قفس پرنده را تغییر داد.
قفس پرنده باید جایی باشد روشن و تا حد ممکن ساکت. در محل‌های پر رفت و آمد و پشت پنجره که نور آفتاب دائم به آنها می‌تابد محل مناسبی برای نگهداری مرغ عشق‌ها نیست.
زیرا اگر موقع عشق زیاد زیر نور آفتاب بماند سکته می‌کند.
قفس پرنده باید در بالا باشد تا پرنده به همه چیز مسلط باشد و احساس ترس نکند.
اگر مثلاً قسمتی از قفس رو به دیوار باشد به طوری که مرغ عشق احساس امنیت بیشتری کند برای او مناسب خواهد بود.
قفس را با شن مخصوص پرندگان و یا روزنامه غیر رنگی (رنگ استفاده شده در چاپ روزنامه برای پرنده مضر است) بپوشانید و حداقل یکبار در هفته آن را تعویض کنید.
در قفس باید میله هایی به قطر ۲/۵ تا ۳سانتی متر قرار داده شود تا مانع ابتلای پرنده به بلندی ناخن شود.
همچنین باید در قفس از شاخه درختان نیز برای نشستن پرندگان استفاده شود.
مرغ عشق برای اینکه منقارش بیش از اندازه بلند نشود باید همیشه با آن کار کند وجود شاخه درختان در قفس باعث می‌شود مرغ عشق با نوکش آنها را بکند. این شاخه‌ها باید دائماً تعویض شوند.
ظروف آب و غذای مرغ عشق‌ها نیز نباید زیاد تعویض گردد زیرا به آن ظرف عادت می‌کنند و از ظرف جدید ممکن است بترسند و این باعث گرسنگی آنها بشود.
