کبوتر
کبوترهای اصیل ایرانی و ویژگی‌های آن
سپتامبر
کبوتر چاهی یا کبوتر کوهی یک گونه از رده پرندگان و خانواده کبوترسانان است که در اصطلاح عامیانه به آن کبوتر نیز می‌گویند.
گونه کبوتر چاهی نیای زیر گونه‌های کبوتر اهلی و کبوتر فراری(کبوتران اهلی وحشی شده) است.
کبوترهای چاهی رنگ‌های متنوعی دارند ولی همه آنها دو خط سیاه بر روی هر بال خود دارند.
تشخیص نر و ماده آنها از هم مشکل است.
کبوترها در محیط‌های باز و نیمه باز از جمله مزارع کشاورزی و شهرها زندگی می‌کنند.
جمعیت وحشی بر لبه‌ی صخره‌ها و کوه‌ها آشیانه می‌سازند.
کبوترهای اصیل ایرانی
اصلیت نژاد این کبوتران برگرفته از نژاد کبوتران چای است.
کبوتران ایرانی در مناطقی زندگی می‌کرده‌اند که در آنجا تقریباً غذا به مقدار کافی یافت می‌شده است و در محیط‌هایی نسبتاً پایدار از نظر آب و هوایی می‌زیسته‌اند.
در شرایطی که شاید شکارچی کمتری در کمین آنان بوده و برای آشیانه سازی نیاز کمتری به استتار داشته‌اند و نیز برای یافتن غذا نیاز به پرواز مسافت‌های طولانی نداشته‌اند.
در نتیجه رنگ روشن(رنگ‌های متمایل به سفید) بیشتر در این کبوتران دیده می‌شود.
(بالعکس کبوتران مسابقه) همچنین در اثر زیستن در این شرایط بدیهی است که از هوش کمتری نسبت به انواع مسابقه برخوردارند.
زیرا ژن‌های آنان در طول سالیان دراز متأثر از محیط اینگونه رشد کرده‌اند.
این کبوتران معمولاً بالارو هستند و پرواز در اوج آسمان‌ها را دوست دارند و به راحتی طعمه پرندگان شکاری می‌شوند.
این نژاد کبوترها در رنگ‌های مختلفی دیده می‌شوند و در ایران به کبوتران تهرانی معروفند.
