سایر پرنده‌ها، طوطی سانان، فنچ، کبوتر، مرغ مینا
انرژی و پروتئین مورد نیاز پرندگان
اکتبر
تعیین احتیاج طیور به انرژی بر حسب کیلوکالری به ازا‌ی کیلوگرم غذا غیر ممکن است، زیرا طیور برای کسب انرژی لازم میزان مصرف غذای خود را تنظیم می‌کنند.
از طرف دیگر احتیاج به پروتئین یکی از مهمترین معیارهایی است که هرگونه فرمول غذایی بر اساس آن بوده و اگر مشخص شود، سطح انرژی جیره نیز باید مشخص شود.
زیرا برقراری نسبت صحیح پروتئین به انرژی در جیره طیور از ضروریات است.
در برقرار نمودن نسبت مناسب پروتئین به انرژی، موارد انعطاف پذیر باید تشخیص داده شود.
بعضی از نسبت‌های چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها در جیره غذایی اثر کمکی با پروتئین دارند.
همچنین برای تأثیر روی ذخیره چربی بدن، می‌توان نسبت انرژی را به طور عمدی تغییر داد.
وقتی نسبت پروتئین به انرژی کم شود و تغذیه به صورت آزاد(هر چه حیوان بخورد) باشد، چربی بیشتری در بدن ذخیره می‌شود.
هنگامی که نسبت پروتئین به انرژی زیاد شود، ذخیره شدن چربی در بدن کاهش می‌یابد افزایش سطح پروتئین در حد بیش از نیاز رشد حیوان موجب کاهش بیشتر ذخیره چربی می‌شود.
با استفاده از جیره‌های خالص شده و استاندارد در مطالعات تحقیقاتی، معلوم شده است که احتیاجات پروتئینی را فقط در رابطه با غلظت انرژی، درجه ذخیره چربی و دامنه محدودی از ترکیبات غذایی می‌توان به طور صحیح توصیف نمود.
برای تعیین حداقل نیاز پروتئینی برای کسب حداکثر رشد و بازده؛ مزارع مرغداری، کارخانه‌های خوراک دام و مراکز تحقیقاتی دیگر مطالعات زیادی روی جوجه‌های جوان، مرغ‌های تخمگذار و بوقلمون‌های در حال رشد انجام داده‌اند.
رابطه فیزیولوژیکی سطوح مختلف انرژی و پروتئین در مورد انرژی و اسیدهای آمینه ضروری نیز برقرار است.
ارقام موجود در جدول احتیاجات غذایی به طور نزدیکی با هم ارتباط دارند.
اگر در این جدول نسبت‌های بین ارقام اهمیتی بیشتری از خود ارقام داشته باشند، ارزش هر یک از از ارقام ارائه شده مورد سوال خواهد بود.
به طور مثال، چرا نتوان تمام ارقام مربوط به انرژی، پروتئین و اسیدهای آمینه را برای جوجه‌های گوشتی به میزان ۱۰ ٪ افزایش داد؟
در حقیقت این عمل را در مورد جوجه‌های گوشتی می‌توان با موفقیت انجام داد، ولی برای این کار باید از چربی و مکمل‌های پروتئینی گران قیمت استفاده شود.
اگر بخواهیم انرژی و پروتئین را کاهش دهیم، باید از مواد گران قیمت استفاده شود.
در مورد افزایش غلظت مواد غذایی در جیره طیور تخمگذار و نیمچه‌های در حال رشد مشکلات دیگری وجود دارد.
این افزایش موجب ازدیاد ذخیره چربی در بدن طیور تخمگذار و احتمال بروز پر کنی و کانیبالیسم در طیور می‌شود.
به طور ایده‌آل، جیره غذایی طیور بایست حاوی انرژی، پروتئین خام و ۱۳ اسید آمینه ضروری به مقدار توصیه شده باشد.
البته این انتظار تا حد زیادی غیر عملی است، زیرا تعداد مکمل‌های پروتئینی محدود است و هر یک از آنها حاوی نسبت‌های ثابتی از اسیدهای آمینه ضروری‌اند.
در آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر، غلات (به ویژه ذرت زرد) و کنجاله سویا منابع اصلی انرژی و پروتئین برای قالب جیره‌های غذایی طیورند.
این خوراک‌ها از نظر اسید آمینه ضروری متیونین کمبود دارند.
وقتی مقدار قابل توجهی از کنجاله سویا با منابع پروتئینی گیاهی دیگر؛ مثل، کنجاله تخم پنبه جایگزین شود، اسید آمینه ضروری لیزین اولین اسید آمینه محدود کننده خواهد شد.
بین اسیدهای آمینه به طور انفرادی و ویتامین‌ها دو رابطه مهم وجود دارد.
اسید آمینه متیونین می‌تواند تا حدی جایگزین کولین شود و اسید آمینه تریپتوفان می‌تواند جایگزین نیاسین شود.
اما هیچ یک از این جایگزینی‌های اقتصادی نخواهد بود، زیرا به جای کولین و نیاسین، می‌توان دو اسید آمینه مذکور را به طور ارزان‌تر تهیه کرد.
به دست آوردن حداکثر افزایش وزن روزانه در همه موارد مطلوب نیست. به طور مثال، نیمچه‌های سویه‌های گوشتی یا تخم گذار را نباید طوری تغذیه نمود که حداکثر افزایش وزن روزانه را داشته باشند.
به ویژه نیمچه‌های سویه‌های گوشتی از قدرت چاق شدن(رشد) فراوان برخوردارند و اگر برای اینگونه طیور میزان انرژی و پروتئین جیره محدود نشود، چاق شدن بیش از حد آنها موجب کاهش عملکرد در دوره تخمگذاری می‌شود.
همچنین وقتی تغذیه محدود نشود، نیمچه‌ها زودتر بالغ شده و بلوغ زودرس در عملکرد تولید تخم نطفه‌دار تاثیر منفی خواهد داشت.
