جنس قفس را میتوان از چوب، آهن و توری فلزی یا پلاستیکی ساخت. اما با توجه به شرایط محیطی و هزینهها و بهره اقتصادی میبایست بهترین مصالح انتخاب شوند.
در انتخاب نوع مصالح مورد استفاده برای ساخت قفس پرورش سهره باید میزان استحکام، امکان ضد عفونی و شستشوی آنها را نیز مد نظر قرار داد.
۱- اسکلت مورد استفاده در ساخت قفس
برای ساخت اسکلت قفس میتوان از نبشیهای آهنی و یا از نبشیهای قفسهبندی و یا در صورت لزوم از الوارهای چوبی استفاده نمود.
استفاده از الوارهای چوبی در ساخت اسکلت قفسهای پرورش سهره از لحاظ اقتصادی نسبت به نبشیهای فلزی و قفسهبندی مقرون به صرفه میباشد، ولی در عمل چوب قابل شستشو و ضدعفونی نیست.
همچنین استفاده از چوب احتمال آتش سوزی را افزایش داده و ممکن است پس از مدتی توسط جوندگان مستهلک شود.
ضمناً اسکلت چوبی ممکن است توسط موریانه نیز مورد تخریب قرار بگیرد.
همچنین ترک خوردن چوب میتواند به پناهگاه برای انگلهای خارجی و میکروبها نیز بشود.
۲- طراحی درب قفسهای گروهی
درب قفس میبایست در مکان و موقعیت مناسب و متناسب با ابعاد قفس طراحی گردد.
اگر درب قفس در موقعیت مکانی مناسب طراحی نگردد و یا اندازه آن مناسب نباشد، موجب مزاحمت و دشواری در تردد شده و ممکن است سبب فرار پرندگان در هنگام باز و بسته شدن درب شود.
پیشنهاد میشود که عرض درب ۴۵ سانتی متر و ارتفاع آن ۹۰ سانتی متر لحاظ شود.
ضمناً بهتر است چهار چوب درب حدوداً ۱۵ سانتی متر بالاتر از کف قفس در نظر گرفته شود.
از موارد دیگر قابل توجه، انتخاب باز شدن درب به طرف داخل یا خارج قفس درهنگام طراحی درب قفس میباشد.
هر کدام از موارد فوق مزایا و معایبی دارد. بازشدن درب قفس به طرف خارج، امکان فرار سهره ها از داخل قفس را افزایش میدهد.
همچنین این موضوع باعث میشود که هنگام باز شدن درب قفس، قسمتی از فضای خارج قفس (راهروی مرکزی) اشغال شود.
از طرفی باز شدن درب به سمت خارج قفس این مزیت را دارد که جوجهها و حتی پرندگان بالغ که معمولاً در گوشههای قفس کنار هم جمع میشوند در هنگام باز و بسته نمودن درب بین درب و دیوار قرار نگیرند.
در صورتی که درب قفس به طرف داخل باز شود ممکن است جوجهها و حتی پرندگان بالغ که معمولاً در گوشههای قفس کنار هم جمع میشوند در هنگام باز و بسته نمودن درب بین درب و دیوار قرار گیرند که البته روشهایی برای حل مشکل مذکور وجود دارد.
دیوارههای قفس
برای پوشاندن سطوح قفس در جهات مختلف، می توان از توری فلزی و سیمی و یا پلاستیکی استفاده نمود که البته توری فلزی به علت ضخامت و استحکام و ثبات حالت و شکل نسبت به انواع دیگر مناسبتر است.
ولی از نظر اقتصادی ممکن است موجب افزایش هزینه گردد. توری پلاستیکی اگرچه در مقابل رطوبت و زنگ زدگی مقاوم است، اما به دلیل عدم ثبات شکل و حالت چندان مورد استقبال واقع نمیشود.
چشمههای توری مناسب پرورش سهره باید در حدی باشد که فقط انگشت کوچک یک فرد معمولی را بتوان در آن وارد کرد که دراین صورت عبور پرندهها از آن ممکن نیست.
توری سیمی گالوانیزه با اندازه مناسب چشمه، در بازار به نام توری فنچی معروف بوده و به صورت رول در عرض های ۶۰، ۹۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ سانتی متر در دسترس است.
این نوع توری در شرایط رطوبت شدید آسیب پذیر بوده و دچار زنگ زدگی میشود ولی در شرایط معمولی کارگاه پرورش سهره کاملاً مناسب بوده و از مقبولیت عمومی در نزد پرورش دهندگان سهره برخوردار است.