پرورش کاسکو و رفتارشناسی عمومی

کاسکوها از حدود سه تا چهار ماهگی، به طور کلی پر در می‌آورند و از وقتی که رنگ چشم آنها زرد می‌شود، سن آنها از روی رنگ چشم‌ها و رنگ انتهای پرهای دم قابل تشخیص نیست.

همچنین نمی‌توان از روی شکل ظاهری کاسکو به نر یا ماده بودن آن پی برد.

اگر به آنها نزدیک شویم و حالت حمله یا ترس به خود بگیرند، معلوم می‌شود که کاسکوها هنوز وحشی‌اند و با انسان انس نگرفته‌اند.

اگر کاسکویی با نزدیک شدن به آن، حالت مذکور را نشان ندهد و به راحتی نزدیک شدن انسان را تحمل کند و حتی اجازه دهد سرش را نوازش کنید یا به منقارش دست بزنید، معلوم می‌شود که مرحله وحشی بودن و انس نداشتن با انسان را پشت سر گذاشته است.

اگر دستتان را به یک پای کاسکو نزدیک کنید و فشار ملایمی به آن بدهید و کاسکو ابتدا یک پا و سپس پای دیگرش را روی دست شما گذاشت و به عبارتی روی دست شما آمد، این حالت از لحاظ اهلی بودن پیشرفت‌تر از حالت قبلی است، البته نباید انتظار داشت که با اولین برخورد، حتی یک کاسکوی سخنگو، سخنی را بگوید.

ممکن است شما یک کاسکوی سخنگو  را به خانه بیاورید و به محض برداشتن پوشش اطراف قفس، کلمه یا جمله‌ای را بر زبان آورد و ممکن است یک هفته طول بکشد تا کاسکو کلمات و جملات آموخته را شروع به تکرار کند.

هوش کاسکوها نیز با هم متفاوت است. ممکن است یک کاسکو در تمام عمر طولانیش نتواند تقلید صدای انسان را یاد بگیرد. همچنین ممکن است پس از به حرف در آمدن، در صورت آموزش صحیح روزانه، قادر به یادگیری یک کلمه در روز باشد.

وقتی به کاسکوهای وحشی نزدیک می‌شوید، عموماً قار می‌کشند. برخی از آنها بدون این که از جای خود تکان بخورند، قار می‌کشند. برخی خودشان را به دیواره‌های قفس می‌چسبانند و برخی چنان می‌ترسند که خودشان را به این طرف و آن طرف قفس می‌کوبند.

وقتی شما به طرف قفس کاسکوی وحشی تازه خریداری شده می‌روید، ممکن است کاسکو قار کشیدن را شروع کند. شدت قار کشیدن در کاسکوهای وحشی مختلف متفاوت است. جوجه کاسکوها کمتر از کاسکوهای مسن این عمل را انجام می‌دهند.

موضوع قار کشیدن کاسکوی وحشی در هنگام شدن به آن برای رام کردن، تغذیه، تعویض آب و آبخوری و غیره، امری طبیعی است، زیرا این پرنده در حالت وحشی صید شده و هیچ انس و الفتی با انسان ندارد.

کاسکوهایی که با گذشت بیش از این مدت به شدت و به طور غیر عادی قار می‌کشند، احتمالاً مبتلا به بیماری ترس شده‌اند.

علت بروز بیماری ترس در کاسکوها، شیوه‌های خشنی است که در هنگام صید و حمل و نقل نسبت به آنها انجام شده یا احتمالاً مواجه شدن با یک پدیده ترسناک که در ذهنشان باقی مانده است.

ممکن است علاج آن نیاز به گذر زمان زیادی داشته باشد.

کاسکوها ممکن است پس از مدت‌ها قدری به صاحب خودشان عادت کنند، اما ممکن است تا مدتی نامعلوم با نزدیک شدن هر فرد دیگر به آنها به شدت بترسند و قار بکشند.

به احتمال بسیار قوی هم قفس کردن چنین کاسکوها با کاسکوهایی دیگر و ترجیحاً با یک کاسکو از جنس مخالف می‌تواند روی اصلاح ترس آنها تاثیر بگذارد.

برخی از کاسکوها که به شدت عادت به قار کشیدن دارند، ممکن است در اوایل نگهداری به جای لذت دادن به شما، قدری باعث ناراحتی شوند.

بنابراین وقتی یک کاسکوی وحشی را می‌خرید، از قبل باید با چنین رفتارها و عادات و احتمالاً (بیماری ترس) کاسکو آشنا باشید و هرگز تصور نکنید که با رفتارهای خشونت آمیز می‌توانید کاسکو را زودتر رام کنید.

وقتی کاسکوی وحشی توسط صاحبش رام شد، نزدیک شدن افراد دیگر به آن مشکلی را ایجاد نمی‌کند، البته مشروط به این که افراد دیگر نیز مراعات حال آن را بکنند و رفتارهای خشنی با کاسکو نداشته باشند.

کاسکویی که اهلی شده و با افراد خانواده آشنا شده باشد، دیگر قار نمی‌کشد، حالت حمله یا دفاع به خود نمی‌گیرد و در هنگام تعویض محتوای غذاخوری و آبخوری توسط افراد مختلف خانواده به هیجان در نمی‌آید.

از این پس که حدود 3 تا 4 ماه طول می‌کشد، مرحله تربیت آن برای یادگیری کلمات و جملات و حرکات مورد علاقه شما شروع می‌شود. خلق و خوی کاسکوها از مرحله جوجه گی تا بلوغ و پس از آن متفاوت است و هر کاسکو ویژگی‌های اخلاقی خاص خود را دارد.

البته چون هر تربیت کننده کاسکویی، قاعدتاً فقط باید از یک کاسکو در منزل نگهداری کند، به تدریج به اخلاق خاص کاسکوی خود پی می‌برد و برای تربیت صحیح آن، ترجیح می‌دهد که هرگونه رفتار خود را با خلق و خوی کاسکوی خود تطابق دهد.

رفتارشناسی کاسکوها، یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که هر پرورش دهنده کاسکو باید به آن واقف باشد تا بتواند در هر مرحله از زندگی کاسکو، مطابق رفتار غریزی آن به پرورش و تربیت کاسکو اقدام کند.

رفتار کاسکوها، یعنی حرکات و صداها که آنها در حالت تنهایی یا نزدیک شدن شمابه قفس آنها یا دیگر حالات از خود بروز می‌دهند. در این مورد هم در بین کاسکوهای مختلف، تفاوت‌های زیادی وجود دارد.

برخی از آنها بدون آموزش، حرکات خاص و لذت بخشی را نشان می‌دهند و برخی را برای انجام یک رفتار خاص باید آموزش داد.

اما باید بدانید که در انجام رفتارهای مورد علاقه شما، آموزش صحیح کاسکو مهم‌ترین اقدام است.

کاسکو وقتی از مرحله اهلی شدن گذشت، تربیت پذیر می‌شود و رفتارهای آن نیز توسط شما قابل تغییر و اصلاح می‌شود.

چون این پرنده وحشی است و به زندگی در غیر از محیط طبیعت و به همراه والدین و همنوعانش عادت ندارد و لازم است صاحب کاسکوی وحشی از قبل رفتارهای وحشی آن را بداند و پذیرفته باشد که رفتارهای ناشی از ترس کاسکو را تحمل کند و به تدریج آن را اهلی کند تا متعاقب اهلی شدن کاسکو، مرحله تربیت و آموزش سخنگویی را برای آن شروع کند.

هرچه زمان بگذرد و شما با کاسکوی وحشی خوش‌رفتاری بیشتری کنید، ترس کاسکو از شما زودتر از بین می‌رود و به تدریج سر و صدایش کمتر شده و سرانجام شما را به عنوان دوست خود می‌پذیرد.

در مرحله اهلی کردن، اگر می‌خواهید کاسکو زودتر به شما عادت کند، باید زمان بیشتری را روبه روی قفس در جایی که کاسکو قار نکشد، بنشینید.

کاسکو هرچه بیشتر شما را ببیند، زودتر با چهره شما به عنوان یک دوست و پرستار آشنا می‌شود و هر چه شما را کمتر ببیند، دیرتر با شما آشنا شده و دیرتر اهلی می‌شود.

در روزهای اول، وقتی شما آب و غذا و نظافت کاسکوی وحشی را تأمین کردید، دقایقی را در یک متری قفس کاسکو بنشینید و کلماتی را بگویید یا سوت‌های زیبایی بزنید تا کاسکو به صداها و سوت‌های شما عادت کند.

وقتی می‌خواهید غذا یا آب کاسکو را تعویض کنید، به آرامی کلماتی را به زبان بیاورید یا سوت‌های ملایمی بزنید.

توجه داشته باشید که کاسکو انواع سوت‌ها و آوازهای پرندگان را به دلیل نزدیک بودن با زبان طبیعی خودش زودتر یاد می‌گیرد و سخن انسان را از وقتی یاد می‌گیرد که اولاً اهلی شده باشد، ثانیاً قدرت تقلید صدای انسان را داشته باشد.

در مرحله اهلی کردن، توصیه می‌شود عجله نکنید، رفتار خشن با کاسکو نداشته باشید و همواره با آن مهربان باشید تا این مرحله هر چه زودتر تمام شود.