تاریخچه پرورش قناری و انواع آن

خاستگاه اصلی قناری «جزایر قناری» می‌باشد و در اواخر قرن پانزدهم میلادی اسپانیایی‌ها قناری را به عنوان یک پرنده خانگی و زینتی به اروپا آوردند و از آن جا به سایر قاره‌های جهان راه یافت.

جزایر قناری مجمع الجزایری مرکب از هفت جزیره در اقیانوس اطلس نزدیک به ساحل مراکش است که در حال حاضر یکی از هفده منطقه خود مختار اسپانیا است.

پایتخت آن «لاس پالماس» است و مراکش نیز بر این جزیره‌ها ادعای مالکیت دارد.

تاریخچه پرورش قناری

نام قناری از نام این جزایر گرفته شده، چرا که این پرنده بومی در این منطقه و منطقه مادیرا است.

نام منطقه از نام لاتین آن Insularia Canaria گرفته شده که به معنی «جزیره سگان» است.

این نام را رومیان به خاطر سگ‌های وحشی که در آن جا پراکنده بودند به این جزایر دادند.

جغرافیدانان عرب به این جزایر، «جزایر خالدات» می‌گفتند و معتقد بودند که این جزایر نقطه آغاز نصف النهار می‌باشند.

قناری در این جزایر به صورت وحشی تا ارتفاع 1700 متری یافت می‌شود.

قناری‌های وحشی در آن جا زندگی اجتماعی دارند و گاه تا صد عدد نیز با هم دیده می‌شوند.

در قرن پانزدهم میلادی که این جزایر به تصرف اسپانیایی‌ها در آمد سربازان اسپانیایی شیفته این پرنده وحشی شدند.

از آن پس، سعی کردند که تعدادی از آن‌ها را صید کرده و در قفس نگهداری کرده و به هنگام مراجعت به اسپانیا آن‌ها را به عنوان سوغات به همسران و بستگان خویش هدیه کنند.

در ابتدای امر این پرنده مختص افراد ثروتمند بود.

بدین ترتیب در قرن پانزدهم اسپانیا به بزرگترین پرورش دهنده و صادرکننده قناری تبدیل شد و سال‌ها اسپانیایی‌ها قناری را از مجمع الجزایر قناری به اروپا صادر می‌کردند.

در اسپانیا راهبان به کار تکثیر و پرورش و فروش این پرنده اقدام می‌کردند، اما آنان فقط قناری نر می‌فروختند.

چون نمی‌خواستند کسی بتواند از این پرنده جوجه کشی کند و تجارب تکثیر آن را انحصاراً در دست خود داشتند.

گسترش پرورش قناری

در سال 1555 میلادی یک کشتی تجاری اسپانیایی که حامل تعداد زیادی از این پرنده‌های خوش آواز بود در نزدیکی سواحل ایتالیا و در مجاورت جزیره آلبا به گل نشست و ملوانان کشتی ناچار شدند پرنده‌های مزبور را آزاد کنند.

چون جزایر سواحل ایتالیا از لحاظ آب و هوا با جزایر قناری چندان اختلافی نداشت پرنده‌های مزبور در همان جا مسکن گزیده و به سرعت تکثیر و زاد و ولد کردند.

چندی نگذشت که اهالی محل متوجه این پرنده‌های خوش آواز شده و با نصب تله آن‌ها را صید کرده و به حوجه کشی از آن‌ها پرداختند و موفق شدند آن‌ها را به کشورهای دیگر صادر نمایند.

چندی نگذشت که سایر کشورهای اروپایی خصوصاً آلمان نیز به جرگه پرورش دهندگان قناری اضافه شدند و اندک اندک ملت‌های اروپایی با این پرنده خوش آواز آشنا شده و بدان علاقمند شدند.

قبل از جنگ جهانی اول و دوم کشور آلمان بزرگترین تولید کننده قناری در جهان بوده است ولی پس از جنگ جهانی دوم ایالات متحده آمریکا بزرگترین تولیدکننده این پرنده محسوب می‌گردد.

بعدها رفته رفته پرورش این پرنده در کشورهای فرانسه و انگلیس متداول گردید و طبقه اشراف اروپا نیز به پرورش این پرنده اهتمام ورزیده و توجه خاصی بدان مبذول می‌کردند.

به صورتی که در تابلوهای نقاشی آن زمان، این پرنده در کنار صاحبان خود دیده می‌شد.

در قرن نوزدهم میلادی ناپلئون به مصر حمله کرد و مصر را به تحت سلطه خود در آورد و بدین گونه مصریان نیز با پرورش و نگهداری این پرنده آشنا شده و از اولین ملت‌های مسلمان بودند که به نگهداری از آن پرداختند.

انواع قناری

قناری‌ها از نظر نوع به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1)بر پایه‌ی رنگ مانند سرخ، زرد، موزاییکی، برنزی، عاجی و قهوه‌ای؛
2)بر پایه‌ی نوع آواز مانند قناری آواز خوان آمریکایی، آواز خوان روسی و آواز خوان ایرانی.
3)بر پایه‌ی شکل و ترکیب مانند قناری جیبر، قناری جیبوس و قناری یورکشایر.