معرفی مرغ مینا و تاریخچه پرورش

مرغ مینا پرنده‌ای کوچک زیبا و دلنشین است که قابلیت بسیار خوبی برای تقلید صدا دارد.

این توانایی شگفت‌انگیز باعث شده است که آدمی از سالیان بسیار دور به پرورش و نگهداری از این پرنده علاقمند شود.

تاریخ اهلی شدن آن چندان مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد که حداقل سه هزار سال قبل این پرنده برای اولین بار در هندوستان اهلی شده باشد.

رده بندی علمی مینا

این پرنده خانگی از خانواده سار «استوماتیده» است که به دو صورت وحشی و اهلی یافت می‌شود و دارای نژادهای مختلفی است که معروف‌ترین این نژادها میناهای گوشواره‌ای و مینای معمولی است.

نام این پرنده در زبان فارسی «مینا»، «مرغ مینا»، «مینای سخنگو» و «مرغ مقلد» است و در زبان عربی «المینه» و در زبان انگلیسی Mynah، Myna، Mina، Mynas، Minah  و در زبان فرانسوی و اسپانیایی به آن Martin و در زبان آلمانی به آن Beo و در زبان ترکی Mina است.

نام مینا در حقیقت یک نام هندی است که ریشه‌ای سانسکریتی دارد و از زبان هندی به سایر زبان‌ها راه یافته است.

گونه وحشی این پرنده در جنگل‌ها و دشت‌ها پراکنده است و گونه اهلی آن را می‌توان در بسیاری از خانه‌ها در قفس مشاهده کرد.

مرغ مینا پرنده‌ای کاملاً اجتماعی و پر سر و صدا است که تا حدودی مانند سارها حالت تهاجمی دارد.

اگر به هر دلیلی مورد آزار و اذیت قرار گیرد یا احساس خطر کند، به درختی در حوالی لانه‌اش رفته، صداهای بسیار بلند و ناهنجاری را به معنای اعتراض از خود در می‌آورد.

آن‌ها خود را سریعاً با محیط و شرایط اطرفشان تطبیق می‌دهند و بیشتر اجتماع آن‌ها در زمین‌های بایر و اطراف باغ‌ها می‌باشد.

زیستگاه مینای معمولی به طور طبیعی در مناطقی از شرق افغانستان تا جنوب غربی چین واقع شده است.

آن‌ها اغلب سرزمین‌های باز و کم درخت را برای زندگی ترجیح می‌دهند.

اما در بعضی از موارد در میان تمدن شلوغ شهری هم مانند پارک‌ها، گلخانه‌ها و مزارعی که به دست انسان‌ها ساخته شده است دیده می‌شوند.

آن‌ها برای تفریح و سرگرمی با دیگر مرغ‌های مینا گلاویز می‌شوند و به نزاع‌های دوستانه می‌پردازند. اما این نبردها به خشونت و خونریزی نمی‌انجامد.

این پرنده انسان را از وجود مار مطلع می‌سازد و با مشاهده این حیوان با سر و صدای زیاد محل وجود مار را به انسان نشان می‌دهد.

مینا قادر است که واژه‌ها را تقلید کند و کلمات زیادی را حفظ کند، به همین علت در هندوستان و بسیاری از کشورهای دیگر آسیایی به عنوان پرنده‌ای اهلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این پرنده در هندوستان رمز عشق به شمار می‌روند، زیرا که در طول زندگی بسیار ازدواج می‌کنند و برخی از دلباختگان هندی برای به دست آوردن دل محبوبه خود مرغ مینایی را تهیه کرده و پس از آموزش دادن چند کلمه محبت آمیز آن را به محبوبه خود پیشکش می‌کنند.