فنچها پرندگان ظریف و زیبایی هستند که به وفور در محیط پیرامون ما زندگی میکنند.
صدها گونه از این پرنده تاکنون شناخته شده است.
این پرنده کوچک توانسته جایی در دل بسیاری از علاقمندان به پرندگان زینتی باز نماید و امروزه هزاران قطعه از آن در خانه بسیاری از مردم دنیا به صورت پرنده زینتی نگهداری میشوند.
پرندهای زیبا، بی آزار و کم خرج است که توقع چندانی ندارد و با تهیه یک قفس مناسب، غذای ساده و رعایت اصول بهداشتی میتوان پرنده را ارضا نمود.
در ایران پرورش و نگهداری این پرنده بسیار شایع و متداول است و روزانه هزاران قطعه از این پرنده در بازارهای پرندگان زینتی خرید و فروش میشود و علاقمندان زیادی را به بازار خود جذب مینماید.
فنچ پرندهای آواز خوان است که در بسیاری از کشورهای جهان پراکنده است. رنگهای زیبا و متنوعی دارد. پرنده نر بسیار خوش رنگ است.
پرنده ماده نیز همین رنگ آمیزی را دارد اما چندان براق نیست و رنگ قرمز پیشانی و یا زیر گلوی آن کمتر دیده میشود.
فنچ در حالت طبیعی، روزها از لانه بیرون رفته و از دانههای موجود در مراتع، کشتزارها، باغها، باغچهها و حشرات کوچک و کرمها تغذیه میکند.
پرواز آن کوتاه و موجدار است. پرنده ماده در لابه لای درختان لانه سازی نموده و لانه را با مواد نرم و لطیف نظیر پشم وکرک گیاهان و غیره میپوشاند.
در هر بار تخمگذاری 4 تا 6 عدد تخم میگذارد و برای مدت 12 تا 16 روز روی تخمها میخوابد.
جوجهها دو هفته بعد از بیرون آمدن از تخم، لانه والدین را ترک میکنند.
فنچ از پرندگان مفید به شمار میرود، زیرا که بسیاری از حشرات کوچک و کرمها را در هنگام تغذیه جوجهها از بین میبرد.
تاریخچه پرورش فنچ
از سال 1478 میلادی که جزایر قناری به تصرف اسپانیاییها در آمد، تعداد زیادی از فنچ یا سهرههای وحشی و همچنین تعدادی قناری از آنجا به اسپانیا وارد شد.
چون این پرندگان آوای دلنشینی داشتند به تدریج اسپانیاییها به پرورش این گونه پرندگان در منازل علاقمند شدند و چندی نگذشت که تکثیر انبوه این گونه پرندگان توسط برخی از پرورش دهندگان اسپانیایی آغاز گردید و سپس برای فروش به سایر کشورهای اروپایی صادر شد.
اما پرورش فنچ از دیرباز در کشورهای مختلف نظیر هندوستان، ایران و چین رواج داشته است و در ادبیات فارسی کهن، نام (سهره) به وفور دیده میشود.
منبع: پرورش پرندگان زینتی(جلال سالاری و مجید کلانتری)