ویژگی‌های پرنده آلباتروس چیست؟

پرنده آلباتروس | نوین پت شاپ

نام علمی:Diomedeidae
نوع: پرنده
رژیم غذایی: گوشتخوار
طول عمر تقریبی در حیات وحش: 50 سال
اندازه: پهنای بال:1.9 تا 3.5 متر
وزن تقریبی: 10 کیلوگرم

ویژگی پرنده آلباتروس

دیدن آلباتروس به هنگام پرواز بسیار شگفت‌انگیز است.

این پرندگان عظیم الجثه­‌ی پردار، بیش­ترین پهنای بال را در میان پرندگان دارند(تا 3.5 متر).

آلباتروس یکی از بزرگ­ترین پرندگان در میان 24 گونه‌­ی مختلف است.

او با بال­‌های پهناور و قدرتمندش بر روی بادهای اقیانوسی به جلو پرواز می‌­کند و گاهی تا چندین ساعت بدون استراحت و بال زدن به پرواز ادامه می‌­دهد.

او همچنین بر روی آب شناور می­‌شود، گرچه دراین حالت به خاطر وجود شکارچیان آبزی آسیب‌پذیر می­‌شوند.

آلباتروس همانند برخی دیگر از پرندگان دریایی از آب شور می‌­نوشد.

 زاد و ولد آلباتروس

این پرندگان طول عمر زیادی دارند که به 50 سال می­‌رسد.

آن­ها به ندرت بر روی خشکی دیده می‌­شوند و تنها برای جفت‌گیری دورهم جمع می‌­شوند که در آن زمان کلونی‌­های بزرگی را در جزایر دورافتاده‌­ای تشکیل می‌­دهند.

هر جفت یک تخم می‌­گذارد که به نوبت از آن پرستاری می‌­کنند.

آلباتروس‌های جوان، بسته به نوع گونه، ممکن است سه تا ده ماه در هوا پرواز­کنند و سپس برای 5 تا 10 سال خشکی را ترک می‌­کنند تا زمانی که به بلوغ جنسی برسند.

بعضی از گونه‌­ها تا آخر عمر با جفت خودشان می‌­مانند.

رژیم غذایی آلباتروس

پرنده آلباتروس­ به طور عمده از ماهی مرکب و ماهی­‌هایی که به طور گروهی حرکت می‌­کنند تغذیه می­‌کند.

ولی در عین حال قادر به شناسایی ملوانان هستند به طوریکه کشتی آن­ها را دنبال می‌­کنند، به امید آنکه به آن­ها غذا دهند یا از پسماند غذایشان تغذیه کنند.

آلباتروس جایگاه خاصی در افسانه‌­های دریایی و خرافات دارند که یکی از معروف­ترین آن­ها در شعر ساموئل تیلرکلریج به نام “شعر ملوان پیر” (the rime of the ancient mariner) آمده است.

آلباتروس و انسان‌­ها

بعضی از گونه‌­های آلباتروس به خاطر پرهایشان به شدت توسط شکارچیان شکار می­‌شدند و در تولید انواع وسایل از جمله کلاه زنانه مورد استفاده قرار می­‌گرفتند.

آلباتروس Layson  برای شکارچیان بومی دریاهای شمال بسیار مهم بود.

حفاری در زیستگاه اسکیموها و بومی­‌های جزایر الوسن منجر به کشف استخوان‌­های آلباتروس شد.

این کشف نشان داد که پرندگان، بخش مهمی از رژیم غذایی در آن مناطق بودند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *